PAROOL: WONEN - Stadsgezichten: Overhoeks
Na de oorlog had Arthur Staal een groot aandeel in de wederopbouw waarbij hij een tussenweg tussen traditie en modernisme bleef zoeken. Daaruit kwam in 1971 ook de Shell-toren voort. Architectonisch getuigenis van een soort verwaterd modernisme, werd dit gebouw in fysieke zin van meet af aan gezien als een onelegant object, te hoog, elitair en door het zonwerende glas van een beangstigende afstandelijkheid, stedebouwkundig werd het daarbij beschouwd als een exponent van inmiddels achterhaalde vormen van denken over de stad. Let wel: het was de tijd waarin net met veel moeite een grootschalig sloopplan voor de Jordaan was verijdeld. Maatschappelijk gezien was het niet zomaar een voorbeeld van een 'erectie van het grootkapitaal', maar ook een gebaar waarmee Shell zichzelf nogal in de vingers sneed. Shell was actief in Biafra, een gebied in Nigeria waar in de jaren zestig sprake was van grote etnische en religieuze spanningen. Van 1967 tot 1970 werd daar een bloedige oorlog uitgevochten die alles te maken had met kolossale oliebelangen. Shell werd daarom zeer argwanend gevolgd. De toren was niet alleen ergerlijk aanwezig in de stad maar gewoon op alle fronten fout.
10 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten