NEIL DIAMOND
Robert van Gijssel in De Volkskrant
De nieuwe plaat van Neil Diamond, Home Before Dark, kwam deze maand binnen op één in de Amerikaanse Billboard Top 200. Daarmee, en met een uitputtende wereldtournee die zaterdagavond aftrapte in de Rotterdamse Ahoy (twee avonden uitverkocht), is de New Yorkse showzanger en liedschrijver (67) terug na een decennium stilte.
De come-back-met-een-knal zegt iets over de fanbase van de entertainer: die is enorm en hondstrouw. Diamond is een hartenbreker die zieltjes won in de jaren zeventig en tachtig met bigbandkrakers als Sweet Caroline, Beautiful Noise en veel smartlappen: Hello Again, You Don't Bring Me Flowers. En Diamond valt nog altijd een Elvis-achtige adoratie ten deel. Dus zien we in Ahoy vooral veel vrouwen die met Neil Diamond voetbalsjaaltjes zwaaien.
Die meedein- en sjaaltjesfactor moet de zanger weleens als een klamme jas om de schouders hangen, zou je zeggen na beluistering van het album Home Before Dark. De plaat is allesbehalve showy, maar ingetogen en introspectief. Onder handen genomen door de producer Rick Rubin, die eerder Johnny Cash nieuw leven gaf, klinkt Diamond sober en rauw, zijn liedjes over het vlieden der jaren laat hij begeleiden door slechts gitaar en piano. Home Before Dark, de titel zegt het al, is een peinsplaat, en Diamonds keuze voor een kleine en akoestische begeleiding kan de fans voor aanvang van het concert ook enige zorgen hebben gebaard. Hij zal toch niet met gitaar om de nek al dat nieuwe werk intiem gaan uitvoeren?
Maar de angst voor zo'n nieuwe Neil Diamond zal zijn weggeëbd bij de opkomst van de dertienkoppige begeleidingsband, inclusief blazerskwartet. Na het openingsnummer van de nieuwe plaat komen de oude hits in een treintje voorbij: I Am... I Said (uitbundig onthaald en woordelijk meegezongen), Hello Again (idem). Daarbij valt op dat de stem van Diamond davert als vanouds. Waar haalt hij dat volume vandaan, denk je als je de iele gestalte toch wat moeizaam over het podium ziet bewegen. Ook opzienbarend is dat de blazerssectie - evenals de congaman - soms niet hoorbaar is, maar wel druk staat te spelen. Vakkundig weggemixt door de geluidsman, die snapt dat alles draait om die stem. Jammer dat het hitwerk daarmee niet van het podium spettert.
Diamond maakt veel goed met een integere vertolking van Home Before Dark, dat klinkt als een gezongen testament. Toch die eenzame man met die gitaar. Dat zou hij vaker moeten doen.
Waaróm hij het allemaal nog zo nodig moet, vertelt Diamond tussen twee applausgolven door: 'My life is empty without you.' Dat meent hij.Robert van Gijssel
Neil Diamond , 24-5, Ahoy Rotterdam.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten